به گزارش صبح دریانیوز، در روستای محله نو ایسین بندرعباس، خانه‌ای کوچک اما با رسالتی سترگ برپاست؛ خانه‌ای که عنوان «خانه بهداشت» دارد، اما حقیقت آن فراتر از یک واحد اداری و ساختمانی است. این مکان، مأمن سلامت قریب به سه‌هزار و یک‌صد نفر است و در سایه‌ی ایثار و مجاهدت سه بهورز ــ دو بانو و یک آقا ــ به حیات اجتماعی این خطه معنا می‌بخشد.

بهورز، صرفاً نیروی اجرایی نظام سلامت نیست؛ بلکه ستون بنیادین عدالت سلامت، حامل بی‌صدای رسالت مراقبت و واسطی زنده میان مردم و ساختار ملی بهداشت است. آنان با صبر، عشق و ایثار، از ژرفای زندگی مردم رنج‌ها و امیدها را می‌شناسند و بی‌وقفه در صیانت از سلامت جامعه می‌کوشند. در این بازدید، صحنه‌هایی متجلی شد که هر یک خود کتابی از معنا بود:بانوی جوانی که با وجود بیماری فرزندان خردسالش، در روز تعطیل خدمت را بر آسایش ترجیح داد.بهورزی مرد که با وجود نیاز فوری پدر بیمارش به اعزام به مرکز استان، وظیفه را مقدم بر عاطفه دید.و بانویی دیگر با ۲۸ سال سابقه خدمت بی‌وقفه که سالیان دراز از جان و توان خود مایه گذاشت تا سلامت جامعه‌ای وسیع‌تر از یک نسل تضمین گردد.

مستحق تأمل است که مادر بانوی جوان نیز با عزمی راسخ و نگاه ژرف و متعهدانه، از دو نوه خردسال مراقبت می‌کرد تا دخترش بتواند به خدمت مردم بپردازد. این مادر با پوشش سنتی و زیبای بندری، جلوه‌ای از همراهی خانوادگی و انسجام فرهنگی را نیز به نمایش گذاشت، نمونه‌ای ناب از پیوند فرهنگ، خانواده و رسالت اجتماعی. این مشاهدات تنها تصویری محدود از واقعیتی بزرگ‌تر است؛ استان هرمزگان با قریب به ۶۵۰ خانه بهداشت و نزدیک به ۱۰۰۰ بهورز، شبکه‌ای حیاتی و ناپیدا است که بار سترگ سلامت و عدالت اجتماعی را بر دوش می‌کشد. هر خانه بهداشت، دژی استوار در ژرفای محرومیت‌هاست و هر بهورز، ستونی خاموش که بی‌هیاهو، بقای حیات اجتماعی را پاسداری می‌کند.

به حکم این واقعیت‌ها و با تکیه بر این مشاهدات، اگر امروز در دورترین روستاهای استان کودکی در امنیت متولد می‌شود و مادری با آرامش به فردای فرزند خویش امید می‌بندد، این وثوق مرهون ایثار و پایداری بهورزانی است که در حاشیه می‌مانند، اما در متن تاریخ سلامت نقش‌آفرین‌اند.

عظمت واقعی انسان نه در منصب و مرتبه، بلکه در ایثار خاموش، استقامت بی‌تظاهر و پایمردی در رسالت خدمت متجلی می‌شود. آنچه در خانه بهداشت محله نو مشهود افتاد، حقیقتی است که هیچ متن رسمی و هیچ آمار و گزارشی یارای روایت آن را ندارد؛ حقیقتی که باید با دل دریافت و با تکریم عمیق باور کرد.و بی‌تردید، این دیار، به برکت چنین ارواح بزرگ و اراده‌های استوار، همچنان بر پای خویش ایستاده و راه فردا را روشن نگاه خواهد داشت.

پایان خبر/